Uşaqlıqda ölümü arzulanan məşhur

1934-cü il sentyabrın 9-da Romada yoxsullar üçün xəstəxanada bir qız uşağı dünyaya gəlir. Ona latınca mənası müdriklik olan Sofiya adını verirlər. Doğrudan da qız böyüdükcə arzularına qovuşmaq üçün həyatını müdrikliklə qurur. Amma o vaxt bu, sadəcə Sofiya Şikollone idi, uğursuzluğun qarabaqara izlədiyi əyalət aktrisası Romilda Villaninin qızı. Sofiyanın səyyar teatr aktyoru olan atası daim arvadı və uşaqlarına qayğı göstərməkdən bezərək ən ləyaqətsiz qorxaq kimi köməksiz ailəsini atıb gedir. Kənddə yaşamağın daha asan olacağını güman edən anası Neapol şəhərinə yaxın Potsuoliyə köçür. Amma burada iş tapmaq müşkül məsələ imiş. Dəniz kənarında yerləşən köhnə bir daxmada kasıblıq lap dəhşətli olur. Anası ilə Sofiya və kiçik bacısı döşəmənin üstündə bir döşəkdə yatırdı. Oyuncaqları olmadığından uşaqlar çörəyin yumşaq hissələrindən kuklalar düzəldərdilər. Hərdən onlara baş çəkən qonşu hər dəfə Sofiyaya baxanda deyərdi: "Nə olaydı bu qız öləydi. Belə yoxsul dünyada yaşamaq nəyinə lazımdır? Əziyyət çəkməyə?".

Amma neapollu qız ümidsizliyə qapılmır. Nağıllırda olduğu kimi, elə bir hadisə baş verir ki, onun bütün həyatını dəyişir. 9 yaşlı qızı teatra gətirirlər. Həmin axşam baş rolda Titana de Filipponun çıxış etdiyi "Filumen Morturano" pyesi göstərilir. Onun ifası Sofiyanı vəcdə gətirir və qız mütləq aktrisa olacağına və məhz həmin rolu oynayacağına and içir. Anası Romilda qızının gözəlliyinə əmin olduğundan onun fotoşəkillərini gözəllik müsabiqələrinə göndərir. Nəhayət, Neapolda keçirilən müsabiqələrdən birində 15 yaşlı Sofiya 2-ci yeri tutur. Priz olaraq yeniyetmə qıza Romaya qədər ödənişsiz bilet, 23 min lirə (35 dollar) verilir.

Yalnız Neapol dialektində danışmağı bacaran Sofiya Romaya köçmək üçün italyan, ingilis və fransız dillərini öyrənir. Bu azmış kimi, özünəinamsızlığın da qarşısını almalı, kino sınaqlarına dəvət olunanda çəkinməməli olur. Arzularına yetmək üçün prodüserlərin qapısı ağzında saatlarla gözləyir, yastığına nə qədər göz yaşları tökülür Sofiyanın! Bir ildən sonra Romada gözəllik müsabiqəsində Sofiya Şikolone "Miss Zəriflik" titulu qazanır. "Ruhdan düşməmək, uğursuzluğu faciə kimi qəbul etməmək, səbir və dözüm nümayiş etdirmək" - Sofiya bu sözlərlə yatır, onlarla da oyanır. Çox keçmir ki, Sofiya Ladzaro təxəllüslü gənc gözəlin fotoşəkilləri jurnalları bəzəyir. Amma onun arzusu jurnallarla işləmək deyildi. Sofiya teatr və kino arzusunda idi. Komikslərdə çəkilməyə dəvət olunanda irigözlü, mükəmməl görkəmli gözəl kinematoqrafların diqqətini cəlb edir. "Dənizlər arxasında Afrika", "Favorit qız və Zorro işarəsi", "Zəngçiçəyilər diyarı" - ilk çəkildiyi bu filmlər əyləncəli olduğundan dramatik aktrisa olmağı arzulayan Sofiya yaradıcılığından məmnun qalmır. Onun qazandığı ancaq Sofi Loren təxəllüsü olur və bu adı ilə tanınır. 1954-cü ildə rejissor Vittorio de Sikanın çəkdiyi "Neapol qızılı" filmindən sonra Sofiya özünün də gözləmədiyi məşhurluq qazanır. O, Vittorionun istəkli aktrisası olur, Vittorio isə onun sevimli rejissoru. "Vittorio de Sika mənim üçün ata, müəllim, rəhbərdir. Sadəcə, gözəl bir qızın xarici aləmindən boylanaraq o istedadımı gördü, mənə işləməyi öyrətdi, Sofi Loren yaratdı". Bundan sonra "İtalyansayağı evlənmə" filminə çəkilir. Bax onda Sofiyanın uşaqlıq arzusu yerinə yetir. O, Filumen Morturanoda oynadı. Özü də necə! Vittorio de Sikanın növbəti filmi "Günəbaxan"da o, əvvəlki kimi, Marçello Mastroyani ilə çəkildi. Covanni rolu ehtiraslılığı və səmimiliyi ilə Lorenin təbiətinə yaxın idi. Aktrisa onun karyerasında ən maraqlı rol olduğunu söyləyir. Bundan sonra "Keşişin arvadı" filmində Loren bir daha Marçello Mastroyani ilə birlikdə işləyir (istər ekranda, istərsə də həyatda onların ümumi cəhətləri çox idi: hər ikisi kasıb ailədən çıxmış və uşaqlıq illəri çətin keçmişdi). O, səmimiliyi, sadəliyi və təbiiliyi ilə Sofiyanın xoşuna gəlirdi. Tezliklə kraliça Elizabetin dəvəti ilə aktrisa İngiltərəyə gedir. Sonra onu Almaniyada, nəhayət, Hollivudda çəkilməyə dəvət edirlər. "Qürur və ehtiras", "Neapol körfəzi" filmlərindəki rolları aktrisaya şöhrət qazandırır. Hollivud onu seks-bomba etməyə çalışır, amma Loren özü buna can atmır. Yaradıcılıq azadlığı - onun üçün əsas bu idi! "Sid", "Roma imperiyasının süqutu", "Qarağac altında eşq" kimi filmləri əsl sənət əsərləri adlandırmaq olar.

12 filmdə çəkildikdən və 2 milyon dollar qazandıqdan sonra Loren vətəninə qayıdır. Burada 20 yaşlı Sofiya müsabiqələrdən birində tanış olduğu prodüseri, özündən 20 yaş böyük milanlı hüquqşünas Karlo Ponti ilə ailə qurur. Sofiya yenidən de Sika ilə işləməyə başlayır. "Çoçara" filmində Çezira roluna görə "Oskar" qazanır. Ponti ilə evlilik həm Sofiya, həm də Karlo üçün hər mənada uğurlu olur. 1969-cu ildə onların Karlo adlı oğlu doğulur. Aktrisa əsl qayğıkeş ana olur. Dörd il sonra isə həkimlərin rəyinə məhəl qoymadan onların ikinci oğlu - Eduardo dünyaya gəlir. Onun doğulması Sofiyaya həyatı bahasına başa gələ bilərdi. Ailəsinin xatirinə o, artistlik karyerasından əl çəkməyə belə hazır idi, amma Ponti qəti surətdə buna etiraz edir. O, çətin günlərində Sofiyaya dayaq olur. 70-ci illərdə aktrisanın populyarlığı azalanda Ponti fikirləşib Lorenin özünün yazdığı "Yaşayaraq və sevərək" avtobioqrafiya kitabını hazırlayır, 1980-ci ildə isə "Sofi Loren tarixi" filmini çəkir. Həmin filmdə aktrisa iki rola çəkilir: anası - Romilda Villanini və özü - Sofiya Şikolone, Sofiya Loren.

Aktrisa 1951-ci ildə Frederiko Fellininin "Varyete işıqları" (varyete - xarici ölkələrdə: yüngül janrlı tamaşalar göstərən teatr - red.) filminə çəkilir. Bundan iki il sonra isə o, "Afrika dənizlər arxasında" adlı ilk yarısənədli filmdə rol alır. Verdinin "Aida" operasının ekranlaşdırılmasında parlaq rolu onun ən böyük uğurlarından olur. İlk vaxtlar Ponti "Ağ qullar alveri" (1953) kimi aztanınan filmlərdə özünün sevimlisini seks-bomba kimi təqdim edir. Çox vaxt bu filmlərdə hadisələr qeyri-adi şəraitdə cərəyan etsə də, Loren tamaşaçıların qarşısında modabazlıq nümayiş etdirir. Gələcək ulduz çılpaqlığından utanmır, hətta bir sıra filmlərdə onu topless (sinəsiaçıq) görmək olur. Nəhayət, 50-ci illərdə Sofiya İtaliyanın seks-simvolu olur. Onun İtaliyadan xaricdə prokata çıxarılan ilk filmi Entonni Kuinlə birgə çəkildiyi "Atilla - Tanrı bəlasıdır" filmi (1955) olur.

Kino tənqidçilərinin diqqətini Loren ilk dəfə Vittorio de Sikanın "Neapol qızılı" (1954) filmində cəlb edir. Burada o, coşquntəbiətli neapollu dükançı qadın rolunu canlandırır. Hələ uşaqlıq illərindən ona yaxşı tanış olan sadə qadınların obrazını yaratmaq onda çox yaxşı alınır və tənqidçilər tərəfindən müsbət qarşılanır. Həmin film Amerika prokatında uğur qazanmasa da, aktrisa xaricdə də tanınır və dəyərləndirilir. 1957-ci ildə Sofi Loren ilk dəfə ingilis dilində "Delfinə minmiş oğlan" filminə çəkilir. Bundan sonrakı "Qürur və ehtiras" filmi isə Lorenin həyatına təkcə iş yox, həm də sevgi bəxş edir. Filmdə o, Keri Qrant personajının sevgilisini oynayır və həmin rolu real həyata gətirir. Bütün qadınlar kimi, aktrisanın da həyatında sevgi ən vacib əhəmiyyət kəsb edir.

Sofi Lorenin istedadını Vittorio de Sika qədər heç kim aşkara çıxara bilmir. Jan-Pol Belmondonun "Çoçaro" filmindən (1961) sonra Loren Kann festivalının "Ən yaxşı qadın roluna görə" prizinə və "Oskar"a layiq görülür. İlk dəfə idi ki, bu nominasiya üzrə mükafat qeyri-ingilis dilində çəkilmiş filmə görə verilirdi. Sofi Lorenin çəkildiyi "İtalyansayağı evlənmə" filmi (1964) Moskva kinofestivalının prizinə layiq görülür. Həmin filmdə, eləcə də "Dünən, bu gün, sabah" (1963) və "Günəbaxan" (1970) filmlərində Sofi Lorenin partnyoru Marçello Mastroyani olur. Burada onlar kino tarixinin ən gözəl duetlərindən birini yaradırlar.

1957-ci ildən başlayaraq Loren Hollivuda dəvət olunur. Sofi könülsüz olsa da, MGM və Paramount Pictures şirkətləri ilə müqavilə əsasında uğurla işləyir. "Çəhrayı paltarlı iblis" (1960) filmində aktrisa ilk dəfə özünü sarışın qıza çevirir. "Roma imperiyasının süqutu" filmindəki roluna görə Loren dünyada yeganə görünməmiş məbləğdə - milyon dollar qonorar alır. 1967-ci ildə dahi Çarli Çaplinin sonuncu - "Honq Konqdan gəlmiş qrafinya" filmində əxlaqsız rus qadınının obrazını canlandırır.

17 il (1957-1974) ərzində Sofi Lorenə demək olar, bütün populyar aktyorlar və Hollivudun seks-simvolları Entoni Perkinsom, Entoni Kuin, Klark Qeybl, Piter Sellers, Çarlton Heston, Alek Ginnes, Pol Nyuman, Qreqori Pek, Marlon Brando, Piter O’ Tul, Riçard Byorton və Jan Qaben ilə işləmək müyəssər olur. 1970-ci illərin 2-ci yarısında Loren filmlərdə seyrək görünür, 1984-cü ildən isə tək-tək filmlərə çəkilir.

Həyatında neçə-neçə gözlənilməz hadisələrə baxmayaraq Sofi Loren keçmişi ilə fəxr edə bilər. Bu keçmişdə onun müvəffəqiyyətsizliklərindən çox, uğurları olub.

Uşaqlıqda ölümü arzulanan məşhur