Bukovski yalnızlığı izah edir

Özümü heç vaxt yalnız hiss etmədim. Bir otaqda tək başıma qaldım, intiharın astanasında... Elə vaxt oldu ki, özümü çox pis hiss edirdim. Amma heç bir vaxt heç kiminsə otağıma girib özümü yaxşı hiss etməyimi təmin edəcəyini istəmədim. Başqa cür desək, təklik məni heç vaxt narahat etməyib. Çünki tək qalmaqdan doymuram. Mən özümü insanlarla dolu bir otaqda və ya alqış edən tamaşaçılarla dolu bir tribunada yalnız hiss edərəm. İbsendən bir misal gətirəcəyəm: "Ən güclü insanlar ümumiyyətlə təkdir". Heç bir zaman içimdən keçirmədim ki, şux bir sarışın içəri girincə özümü daha yaxşı hiss edəcəyəm. Xeyr, onun heç bir faydası olmaz. İnsanları tanıyırsan. İnsanları tanıyırsan, bir-birinə axmaqcasına deyərlər ki, hey, bu cümə axşamı nə edəcəksən, elə burda oturub qalacağıqmı? Əlbəttə, belə də edəcəklər, çünki bayırda maraqlı heç nə yoxdur. Axmaq insanlarla dingildəyən axmaq insanlar. Gecələr canhövlü çıxıb qaçmaq kimi ehtiyacım da olmadı. Barlarda gizləndim, çünki fabriklərdə gizlənmək istəmirdim. Milyonlarla insandan üzr istəyirəm, amma mən özümü heç vaxt tək hiss etmədim. Özümdən məmnunam... Bildiyim ən yaxşı əyləncə elə özüməm... Bir az daha şərab içək!

Telegramda izləyin

instagramda izləyin