Bu ŞƏHİDİMİZ vaxtilə Polad Həşimovla çiyin-çiyinə döyüşüb - FOTOLAR

Vətən müharibəsində Şəhidlik zirvəsinə ucalan qəhrəmanlarımızdan biri də baş leytenant Səid Rəşidzadədir. O, vaxtilə Polad Həşimovla bir səngərdə döyüşüb.

Sonxeber.az yaxınlarının dili ilə şəhidin həyat hekayəsini izləyicilərə təqdim edir.

Səid Rəşidzadə 28 yanvar 1990-cı ildə Füzulinin Horadiz qəsəbəsində dünyaya göz açıb. Atası Nofəl Qasımov 1992-1993-cü illərdə Füzuli Rayon Icra Hakimiyyətinin başçısı kimi çalışıb. Həm də I Qarabağ döyüşləri zamanı Füzuli özünümüdafiə batalyonunun komandiri olub, Füzuli uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak edib.

Səid 1996-2007-ci illərdə Bakının Nərimanov rayonu 207 nömrəli tam orta məktəbdə təhsil alıb. 2007-2011-ci illərdə H.Əliyev adına Ali Hərbi Məktəbdə oxuyub.

Yaxınları deyir ki, Səid çox zarafatcıl biri olub. Uşaqla uşaq, böyüklə böyük olub.

2011-ci ildən etibarən ordumuzda xidmətə başlayıb. 2016-cı ilin "Aprel döyüşləri" zamanı Polad Həşimovla çiyin-çiyinə döyüşüb. Səid ordudan tərxis olunub.

"Tovuz döyüşləri" zamanı Polad Həşimovun şəhid olması Səidə ağır təsir edib. Həmin gündən könüllü kimi orduya yazılıb. Vətən müharibəsi başlayanda Səid sentyabrın 27-dən döyüşlərə qatılıb.

Bir çox döyüşlərdə iştirak edib. Oktyabrın 11-də isə Səidin son döyüşü olub. Hadrut uğrunda gedən döyüşlərdə düşmənə ağır itkilər yaşadıb. Erməni bayrağını endirib, özü ilə gətirdiyi Azərbaycan bayrağını asan zaman düşmən snayperi tərəfindən vurularaq, qəhrəmancasına şəhidlik zirvəsinə ucalıb.

Leytenant Raqif Xanışov Vətən müharibəsi zamanı Hadrut qəsəbəsinin işğaldan azad edilməsi üçün mühüm əhəmiyyət daşıyan yüksəkliyin düşməndən təmizlənməsi uğrunda döyüşlərin iştirakçısı olmuş hərbçilərimizdəndir. Cənab leytenant Səid haqqında bunları danışıb:

"Biz hələ Beyləqanda idik. Beyləqandan çıxanda baş leytenant Səid Rəşidzadə də bir bayraq götürdü. Bu bayrağı aldığımız ilk yüksəkliyə, ilk kəndə sancacağını dedi. Elə oldu ki, biz Hadrutdakı bir strateji yüksəklik uğrunda döyüşə girdik. Həmin yüksəkliyi almalı idik. Haradasa yarım kilometr irəlilədikdən sonra biz 7 nəfər - baş leytenant Səid Rəşidzadə, leytenant Elgün Kazımov, MAXE-lər - Xalid Abdullayev, İqbal Qurbanov, Yadigar Əsgərzadə, Əsgər Əmrah Səfərli və mən - meşədə tək qaldıq. Çox çətin vəziyyətdə idik və bizə bir əmr verilmişdi: ancaq irəli! Hücuma keçib meşə ilə irəlilədik. Düşmənlə təmas döyüşü oldu. Açığı, biz nə qədər böyük bir məsuliyyətin altına girdiyimizi bilmirdik. Biz necə strateji əhəmiyyətli yüksəkliyi aldığımızı sonradan başa düşdük. Qarşıda nə qədər düşmən var, onu da bilmirdik. Döyüşə-döyüşə xeyli irəlilədikdən sonra meşə bitdi və açıqlıq yerə çıxdıq. Oradan Hadruta düşən yol var idi. Həmin yüksəkliyə çıxdıq, orada erməni bayrağı asılan bir dirək var idi. Nə edəcəyimizi bilmirdik. Döyüş sursatımız tükənmişdi. Öldürdüyümüz ermənilərin patronlarını götürmüşdük. Həmin yüksəklikdə düşmən qalmamışdı. Ermənilər qaçıb qarşıdakı dərədə gizlənmişdilər. Təxminən 60 nəfərə yaxın olardılar. Həmin dərəyə qumbara atdıq, bir xeyli erməni çıxdı, bir hissəsini vurduq, qalanları da Hadruta qaçdılar. Oradan bir xeyli silah-sursat, rabitə əlaqəsi qənimət götürdük. O vaxta qədər bizim texnikamız orada irəliləyə bilmirdi. Həmin yüksəklik alınandan sonra Hadrut azad edildi. Biz elə bildik ki, artıq bitdi, yüksəkliyi tam almışıq. Baş leytenant Səid Rəşidzadə erməni bayrağı asılan dirəyə yaxınlaşdı ki, o bayrağı salıb, Azərbaycan bayrağını qaldırsın. Dirəyə yaxınlaşan kimi snayper onu vurdu. Sonra bizə kömək gəldi. Dirəyə yaxın getmək olmurdu, yaxınlaşan kimi snayper atəş açırdı. Ona görə də avtomatla vurub erməni bayrağını aşağı saldıq. Sonra erməni snayperi olan yeri atəşə tutduq, snayper qaçdı. Biz orada qaldırmaq üçün Səidin özüylə gətirdiyi Azərbaycan bayrağını götürdük, o döyüşdə şəhid olmuş beş nəfər qardaşımızın adını üstünə yazıb bayrağı yüksəklikdə dalğalandırdıq.

Həmin o yüksəkliyi alan 7 nəfərdən ikisi şəhid oldu. Dediyim ki, o döyüşdə şəhid olanlardan biri Səid idi. O biri qardaşımız Əmrah Səfərli isə sonradan Şuşa əməliyyatında şəhid oldu. Qalan 5 nəfərimiz isə sonrakı döyüşlərdə yaralandıq. Ayrı-ayrı bölmələrdən olsaq da, biz tez-tez görüşürdük, elə bil, Hadrut əməliyyatı, Səidin ruhu bizi birləşdirmişdi. Səidlə təxminən bir həftə idi, tanış olmuşduq, amma o qədər istiqanlı insan idi, elə bil, bir-birimizi uzun illərdir ki, tanıyırdıq, dostluq edirdik. O günü görmək Səidin özünə nəsib olmasa da, bir təsəllimiz var ki, onun Beyləqandan özü ilə götürdüyü o üçrəngli bayrağımızı Hadrutdakı yüksəklikdə dalğalandıra bildik. Əslində, o bayrağı elə Səidin özü dalğalandırmış oldu. Allah bütün Şəhidlərimizin ruhunu şad etsin!"

Hələ ailə qurmayan Səid Füzuli rayonunda, uğruna canından keçdiyi torpağa tapşırılıb.

Ölümündən sonra "Vətən uğrunda" və "Xocavəndin azad olunmasına görə" medalları ilə təltif olunub.

Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət etsin. Məkanları cənnət olsun!

Telegramda izləyin

instagramda izləyin