Ən böyük qələbə özünə qalib gəlməkdir

Niyə ən böyük qələbə özünə qalib gəlməkdir? Bu cümlə bizə nə demək, nəyi izah etmək istəyir? Mənim üçün niyə bu qədər əhəmiyyətli olub, həyat fəlsəfəsinə çevrildi?

Birinci sualdan başlayaq: Niyə ən böyük qələbə özünə qalib gəlməkdir?

İnsan tükənmək bilməyən istəklərə malik, rəqabət ruhlu, daim biriləri ilə yarışan və ya yarışmaq məcburiyyətində qalan bir varlıqdır.

Həyatı idman kimi təsəvvür edib, ömrü marafon yarışlarına bənzədib, insanları da yarışçılar qismində göstərsək, izah etmək daha da asanlaşar. Yarışda hər kəs birinci olmağı arzulayır. Hər kəs digərlərindən daha yaxşı olmağa çalışır. Bəzən bəziləri ən yaxşı, ən gözdə, tək seçilən də olmaq istəyir. Bu çox normaldır.

Onların o qaçış yolunu ömür deyə adlandırsaq, çox uzun bir yol qət etmələri lazım olduğu faktını da nəzərə alsaq, eynən bir ömrü başa vurmaq kimi əziyyətli yoldan keçdiklərini görə bilərik.

Əgər marafon yarışları haqqında nə vaxtsa oxuyub, məlumatlanmısansa, sən də bilirsən ki, bu göründüyündən də çətin işdir. Ən adı misal: qanayan barmaqlar, qırılan dırnaqlar, şiddətli ağrılardan və s. xəbərdarsan deməkdir.

Ömür də onun kimidir. Barmaqlarımızı deyil, amma gözlərimizi tükənmiş göz yaşları ilə qızardaraq qanadır, dırnaqlarımız qırılmır, amma qəlblərimizi qıra-qıra, parçalayır. Zehnimizi, qəlbimizi, ruhumuzu keyiləşmiş ağrılarla baş-başa buraxır.

Odur ki, marafon yarışları, zənnimcə, bənzətmə üçün uğurlu seçim oldu.

Sualımızın cavabına qayıtsaq, görərik ki, insan başqası ilə rəqabətə girdiyində qalib gəlmə ehtimalı yüksəlir. Ən birinci, ən yaxşı olmaq, alqış sahibinə çevrilmək üçün əzmlə, təkidlə, bacarmasa belə, "bacarmalıyam" deyərək, uğurla davam edir.

İndi düşünək ki, ortada yarış yoxdur. Rəqabət apara biləcəyin digər yoldaşların yoxdur. Özünü göstərəcəyin və səni alqışlamağa hazır izləyicilərin də yoxdur. Bəs indi? Bir dəqiqə düşün...

Gücünün, potensialının nə qədərindən istifadə edərsən?
Hara qədər davam edərsən?
Hansı mərhələdə dayanarsan?

Bax, bütün məsələ sadəcə və sadəcə bundan ibarətdir. Başqaları ilə yarışmaq çətin görünsə də, əslində çox asandır. Çətin olan ÖZÜN ilə yarışmaqdır. Özün ilə öz istəklərinə, istəksizliklərinə, tənbəlliyinə, iradəsizliyinə, ingilislərin "bad habits" dediyi pis vərdişlərinə qarşı yarışmaqdır.

Bax, çətin olan da, böyük bir iradə tələb edən də, insanı həqiqi uğura aparan və təkcə o yarışı deyil, bütün yarışları qazandıran da budur! Özünün ən yaxşı nümunəsi olmaq! Məsələ bu qədər bəsit, eyni zamanda bu qədər qəlizdir.

İkinci suala baxaq: Bu cümlə bizə nə demək, nəyi izah etmək istəyir?

Bu cümlə bizə başqaları ilə hər mənada yarışı buraxıb, sadəcə özümüzə fokuslanmaq, öz həyatlarımıza baxıb, arzularımızın həyatına sahib ola bilmək üçün ehtiyac varsa, özümüzlə mübarizə aparmağın zəruriliyindən bəhs edir. Eyni zamanda dünənki SƏN ilə, bu günkü SƏN arasında yaxşı mənada fərq yaratmağa sövq etdirir. Qələbənin bizim bilmədiyimiz, bəlkə də, bilsək belə, fikir vermədiyimiz bir üzünü göstərir. Əslində bizim üçün əsl qələbənin nə olduğunu aşkar edir.

Son olaraq, bu cümlənin "həyat fəlsəfəm" olma səbəbi nədir?

Yüksək səviyyədə təzyiqlərə baxmayaraq, heç vaxt başqaları ilə yarışan, başqalarından daha yaxşı olmaq istəyinə sahib olan və bu yolda əlindən gələni edən biri olmamışam. Bunun üçün xüsusi bir səy göstərməmişəm.

Məni başqaları ilə müqayisələndirən, başqaları ilə rəqabətə sövq edən bütün səsləri, sözləri, məsləhətləri eşitmədən, dinləmişəm. Lakin ən böyük qələbənin özünə qalib gəlmək olduğu cümləsi ilə də, bu cümlənin altında yatan məna ilə də, Brayan Treysinin "Daxili İntizam Gücü" kitabını oxumayanadək rastlaşmamış, bu barədə düşünməmiş, bilməmişəm.

Sadəcə bir an… Cümləni oxudum, bir daha və bir daha təkrarladım, düşündüm...

Əslində mənim həyatımı dəyişdirən Brayan Treysinin "Daxili İntizam Gücü" kitabından çox, o kitabdakı bu cümlə oldu. Bu cümlənin həyat fəlsəfəm olma səbəbi isə həmin gündən başladı.

Yuxarıda da qeyd etdiyim kimi, başqaları ilə yarışmağı sevən biri olmamışam. Bu səbəbdən, bu cümlə ilə tanış olduğum vaxta qədər marafon yarışlarında auditoriya oturacaqlarının birində əyləşib, yarışanları seyr etmişəm. Yarışmaqda məna görmədiyim üçün oradan səhnəyə atılıb, yarışçılardan biri olmaq ambisiyasına sahib olmamışam.

Bu cümlədən sonra isə yarışçılardan biri olmaq üçün onlarla birlikdə o səhnəyə çıxıb, onlarsız o yolu qət etməyi hədəfləyib, marafona qoşulanlardan biri oldum.

Bu cümlə mənə yeni bir həyat, yeni bir can, yeni bir ruh, ondan sonrakı bütün yarışlarda qalib gələ bilmə adına sarsılmaz bir həyat fəlsəfəsi verdi.

Ən əsası da iradəsizliyimlə başa çıxa bilmə adına daxili motivasiya yaratdı.

Bu möhtəşəm cümlə üçün əvvəl Platona, bu kitabı məsləhət gördüyü üçün Nurtac müəlliməmə, bu sətirləri kitabında qələmə alaraq, istifadə etdiyi üçün Brayan Treysiyə (Brian Tracy) öz dərin minnətdarlığımı bildirirəm!

Həqiqi qələbəni müəyyənləşdirə bilməyin adına, SEVGİLƏR!

Şahanə Dostəliyeva

Telegramda izləyin

instagramda izləyin