"O mənə görə maşınını satıb müalicəyə göndərdi" - xərçənglə mübarizə aparan Zülfiyyədən heç yerdə eşitmədiyiniz ETİRAFLAR

Sonxeber.az -ın növbəti müsahibi ağır xəstəliyə qalib gələn tanınmış aparıcı, hüquqşünas Zülfiyyə Bayramovadır.

"Ölümdən heç vaxt qorxmadım" cümləsi ilə müsahibəyə başlayan aparıcı xəstəliklə sözün həqiqi mənasında var qüvvəsi ilə mübarizə aparıb.
Zülfiyyə Bayramova ilə səmimi müsahibəni sizə təqdim edirik:
-Xoş gördük Zülfiyyə xanım, özünüzü necə hiss edirsiniz?
- Mən indi də, əvvəl də həmişə özümü yaxşı hiss eləmişəm.
- "İnsanların hüquqlarını müdafiə etməkdən zövq alıram" demisiniz. Bu dönəmdə xəstəlikdən necə özünüzü müdafiə edə bildinizmi? Sizi qalib hesab etmək olarmı?

-Bəli, mən qalibəm. Bu xəstəliyi xəstəlik saymayaraq, məni sevən insanların ətrafımda olması ilə özümü müdafiə etdim. Hüquqlarını müdafiə etdiyim və etmədiyim insanların duaları ilə özümü müdafiə etdim.

[b]- Özünüzün qeyd etdiyiniz kimi 9 aylıq müddətində "Kanser" adlı bir gəmidə yolçuluğa çıxmışdınız. Bu gəmidə 4 aylıq körpədən tutmuş 83 yaşlı nənəyə qədər hamı var idi. Burada hər kəs öz dərdini müqayisə edir, dərdləşir, sanki bununla özlərinə ümid-təsəlli tapırdırlar. Bu müqayisəni siz necə apardınız, nə ilə təskinlik tapdınız?[/b]
- Demək olar ki, o gəmidə kapitan mən idim. Özümdən çox o insanları düşünürdüm. Xəstə körpəni görüb, ona baxanda düşünürdüm ki, mən həyatımı yaşamışam, amma o körpə həyatını yaşamayıb. 83 yaşlı qadının həyatdan tutunduğun görüb, fikirləşirdim ki, İlahi bu yaşda əgər bu qadın həyatı bu qədər sevirsə mən niyə sevməyim? Xəstəliyə qədər sosial şəbəkədə elə də fəal deyildim. Arada - bir girib baxırdım və tez də çıxırdım. Xəstəlikdən sonra fəal olmağa başladım. Çünki, çox vaxtı Azərbaycanda qadınlar saç töküləndə kompleksə düşürdülər. Mən saçsız vəziyyətdə ilk fotesessiya etdirdim. Əslində saç hər şey deyil. Qadın saçsız belə özünə baxarsa hər zaman gözəldi. Kapitanlıq edərək ilk bunu göstərdim. Bundan sonra xərçəng xəstəliyinin ölüm olmadığını, mübarizə aparmaq lazım olduğunu göstərdim. Bizə ömür verən Allahdır. Allah mənə 45 il ömür yazıbsa mən xəstə olmasam da nəsə bir hadisə baş verəcək və mən öləcəm. Bunu anladım, bunu dərk elədim. Ona görə də heç vaxt ölümdən qorxmadım....
-Kimlərisə yönləndirmək, düşüncədə inandırmaq böyük bir işdir. Belə bir vəziyyətlə bu missiya sizə yük yaratmadımı?

-Əksinə, inanırsız hansısa xəstə mənə səni görmək istəyirəm yazanda mən onun görüşünə sevinərək gedirdim. Hesab edirəm ki, mən ona az da olsa mənəvi dəstək ola biləcəm. Görüşüb ayrılarkən isə onların üzlərində təbəssüm olurdu. O təbəssüm məni xoşbəxt edirdi. Bu günədək xərçəng adı gələndə hamı bunu ölüm kimi qəbul edirdi, amma indi bu xəstəliyin adı gələndə insanlar düşünür ki, Zulfiyyə ölmədi, demək ki, bizə də heç nə ola bilməyəcək. Mübarizə aparmaq lazımdır.
- Həkimlə söhbətə gedərkən həkiminizdən xahiş etmisiniz ki, xəstəliklə bağlı sizdən heç nəyi gizləməsin, açıq danışsın.

-İnsan düşmənini tanıyanda daha güclü olur, amma əks halda zəif. Çünki, ona dəyəcək zərbənin hardan gələcəyini bilmir. Amma düşmənini tanıyanda daha güclü olur. Bütün gücünü onun üzərinə cəmləyə, ona istədiyi zərbəni vura bilir. Xəstəliyi gizləmək azərbaycanlılara xas bir xüsusiyyətdir. Lakin, bu mənə xas olan bir xüsusiyyət deyil. Mən təmamən başqa cür düşünürdüm. Məni bu xəstəlik yox, şübhə öldürə bilərdi. Kimsə nəsə pıçıldayardı və mən düşünərdim ki, görəsən məndə nə baş verir? Bu məni məhv eliyə bilərdi. Mən öz gücümə bələd idim və bilirdim ki, xəstəliyin üzərinə getsəm, ona qalib gələ bilərəm. Ona görə həkimə dedim ki, mənə düşmənimi göstər.
- Müsahibələrinizin birində demisiniz ki, həyat yoldaşınız İlqarın "ağıllı taktikləri" məni onu sevməyə vadar etdi…Bəs o sizə xəstəlik dövründə necə dəstək oldu?

- İlqar ağıllı və savadlıdır. Bu da məni onu sevməyə vadar etdi. O, həmişə mənim yanımda oldu. Bunu mən tamaşaçılarımla da paylaşdım. Ona görə paylaşdım ki, insanların yanında olan yoldaşları da məhz bundan nümunə götürsünlər, onlar da darda olan yoldaşlarına dəstək olsunlar. İlqar mənə hər məqamda dəstək oldu. Məni büdrəməyə, pis olmağa, ağlamağa qoymadı (Düzdür, ağlamaq içimdən heç gəlmədi də...) Amma, onun o gülən üzünə, hər şey yaxşı olacaq deyən inamlı baxışına baxanda düşündüm ki, niyə də yaxşı olmasın hər şey?
- Yolunuz necə oldu ki, televiziyadan düşdü?

- Universiteti bitirən kimi ilk təyinatım elə məhz televiziyaya olub. 2009-cu ildən ANS-ə dəvət almışam. Elə həmin vaxtdan bu günədək televiziyadayam. Verilişlərimin əksəriyyəti hüquqi sahədə olub. ANS-də "Hökm" verlişi ilə fəaliyyətə başladım. Daha sonra ATV-yə gələndə İlqarla bərabər səhər verilişini apardıq. Sonradan gördüm ki, şou mənlilk deyil. Yenidən öz profilimə qayıtdım və artıq 5- ci ildir ki, "Qanunla Biz" verilişini aparıram.

-Hazırda müalicə və müayinə necə gedir?

- Müalicələr artıq bitib. Sadəcə 3 aydan bir müayinələrdən keçirəm. Sükür, müayinələrimin də nəticəsi yaxşıdır. Sentyabrın 20- si bir daha müayinədən keçəcəm. Keçid dönəm iki il müddətindədir. Yəni ki, bu vaxt ərzində qayıtmazsa artıq təhlükə sovuşmuş olacaq deməkdir. Mənə elə gəlir ki, növbəti ildə də pis heç nə olmayacaq. Xəstəliyimin mualicəsi ilə bağlı mən Milli Onkologiya Mərkəzinə, cərrahım Rasim Abdullayevə, Allahıma və izləyicilərimə təşəkkür edirəm. Onlar bu xəstəliyin öhdəsindən gəldi və mən deyə bilərəm ki, bu gün tam sağlamam.
-Bizim həkimlərə insanların hardasa şübhəsi var. Məhz bu səbəbdən onların əksəriyyəti müalicə üçün xaricə üz tuturlar. Siz onlara örnək ola bildinizmi?

-Mən İstanbulda müayinələrə getdim. Müalicələrim isə Milli Onkologiya Mərkəzində oldu. Bəli,mənim də şübhələrim var idi. Rasim Abdullayevə qədər Mili Onkologiyaya gedib bir neçə həkimin qəbulunda oldum və düzü özümü etibar etmədim. Belə deyək, təsadüfi həkimlər var. Hansıkı insanlar həmin həkimlərin əlinə düşərlərsə pis nəticə görürlər və artıq düşünürlər ki, Azərbaycan Səhiyyəsi belədir. Əslində bir az da araşdırıb daha savadlı həkimlərə müraciət edərlərsə belə olmadığını özləri də görərlər. Həkimim Rasim Abdullayev məndə elə bir əməliyyat aparmışdı ki, Türkiyədə həkimlər baxıb mənə dedilər ki, səndə "10 numaralıq" bir əməliyyat olub. Mili Onkologiya ilə İstanbulun muayinələri üst-üstə düşdü.
- Ümumiyyətlə bu xəstəliyə düçar olmanızı "sınaq" hesab etmək olarmı?

- Bəli, bu sınaq idi. Bu sınaqda Allahıma sığındım. Ona qarşı çıxmadım, gözyaşı tökmədim. Ona görə Allah da məni mükafatlandırdı. Allah səbr edən bəndəsini mütləq mükafatlandırır. Sadəcə bunun üçün gərək şükür edib, səbrlə gözləyəsən. Mən hətta, xəstəliyimin nə olduğunu eşidəndə əllərimi açıb Allaha şükür eləmişdim. Mənim bu reaksiyamı həkimlər təəccüblə qarşılamışdılar. Mən hər gün yuxudan oyananda deyirəm ki, İlahi, məni balalarımla imtahana çəkmə. Ona görə şükür eləmişdim ki, məhz o məqamda Allah məni balalarımla deyil, özümlə sınağa çəkdi.
-Digər xəstələrə nə arzu edərsiniz?

- Arzu edirəm ki, hər bir xəstə ən birinci Allaha sığınsın, düzgün həkim seçsin və qətiyyən həyatda neqativə yüklənməsin. Ölümdən qorxmasınlar, sağlamlıqları üçün mübarizə aparsınlar.
- Bu qalibiyyətdə sizə dəstək ən çox kimdən gəldi? Həkimlərdən, özünüzdən yoxsa yoldaşınızdan?

-Əlbəttə ki, hər birindən oldu. Amma, ən güclü dəstək tamaşaçılarımdan gəldi. Həkimlər mənə immunitetə görə tez yatmağı tövsiyyə edirdi. Mən gecəni tez yatırdim və səhər tezdən qalxıb gecədən gəlmiş sms- ləri oxuyurdum. Bu, həmin günümü bu o qədər xöşbəxt edirdi ki... İnsanları tanımağa Allah mənə şans verdi. Bəzən Allah sevdiyi bəndələrini ətrafında olan yalançı insanlardan ayırmaq üçün sınaq göndərir. Bununla göstərir ki, ətrafındakı insanlar əslində sənə layiq olanlar deyil. Mən ətrafımda elə dostlarımı gördüm ki, o dostlar bir an belə yanımdan çəkilmədilər. Elə insanlar da vardı ki, aramızda sadəcə salam var idi. Məsələn Həkimsən verlişinin aparıcısı İlhamə Bədəlova əvvələr salam verib keçirdi. Ancaq xəstəliyim dövründə o mənə çox yaxından dəstək oldu. Mənə təəccüblü gəldi ki, İlahi, mən bu qızın bu qədər gözəl ürəyinin olduğunu niyə bu günədək bilməmişəm? Köhnə dostumuz Asif Bağırov özünə aid ən əziz maşınını mənim üçün satdı ki, mən xaricə müalicəyə gedə bilim. Düzdür qəbul etmək istəmədim. Amma o, bu fədakarlığı mənim üçün elədi. Bir dəfə Afaq Gəncəli dəhlizdə başımı keçəl gördü və səhəri "səni belə görmək istəmirəm" deyərək mənə təbii tüklərdən hazırlanmış parik hədiyyə gətirdi. Adlarını çəkə bilmədiyim çox insanlar ki, belə davranışlar nümayiş etdirdilər. Elə insanlar da oldu ki, hansı ki efir üçün mənə zəng vururdular, mən xəstələnəndə heç biri maraqlanmadı ki, "Ay bacı, sənə nə olub?
-Sizi həyatda tamamlayan cümlə nədir?

- Mən xoşbəxtəm!
-Səmimi və geniş müsahibə üçün təşəkkür edirik!

- Mən də sizə təşəkkür edib və bütün izləyicilərinizə sağlıq dolu günlər arzu edirəm!

Telegramda izləyin

instagramda izləyin