Solmayan bənövşələr [Hekayə]
![Solmayan bənövşələr [Hekayə]](https://upload.az/foto/arxiv/1307144173_3.jpg)
Məktəbdən evə qayıdan Zəhra anasının həyətdəki kiçik başçada bənövşə əkdiyini görür.
Zəhra təəccüblə soruşur:- Anacan, müəlliməmiz bizə öyrədir ki,bitkilər gün işığıda daha tez böyüyürlər, sən isə onları kölgəlikdə əkirsən?.
Anası belə cavab verir:- Bənövşələr fərqli bitkilərdir, qızım.
Zəhra o gündən bu barədə çox düşünür: bəlkə bənövşələr fərqli olduqları üçün bu qədər gözəldir? Əgər mən də fərqli olaramsa, başqalarından gözəl görünərəm.
Həmin il Zəhragilin sinfinə Hacər adlı bir qız gəlir. O da başqalarından fərqlənirdi. Amma onun fərqliliyi tamam başqa idi. Hacər kasıbyana geyinər, üst-başı palçıqlı və səliqəsiz olardı. Odur ki, müəllimə Hacərə yer göstərəndə qızlardan heç biri onunla yanaşı oturmaq istəmir. Təkcə Zəhra Hacərlə oturmağa razı olur. Anası ondan bunun səbəbini soruşduqda deyir:
-Anacan, bənövşələri əkdiyin zaman onların günəş işığını sevmədiyini və fərqli gül olduqlarını dediyin yadındadır? Mən də fərqli olmaq istəyirəm. Bəlkə Hacər də gözəldir, amma bunu kimsə görmür. Mən onun gözəlliyini kəşf etmək istəyirəm.
Ana 10 yaşlı qızının sözlərinə heyran olur. Qış tətilində Zəhra ailəsi ilə birlikdə şəhər kənarına gedir. Onlar təbiətin qoynunda dincəlmək istəyirlər. Zəhra ailəsində ayrılıb qəsəbənin küçələrini tək dolaşmağa başlayır. Daxmaya bənzəyən bir evin qarşısında dayanır. Pencərənin kənarında tər bənövşələri görüncə gözlərinə inanmır. Bir neçə addımda irəliləyir, pencərədən içəriyə boylanır. Balaca, qaranlıq otaqda rəfiqəsi Hacəri görür. Hacər məsum gözləri ilə gülümsəyərək
-Xoş gəldin, Zəhra, içəri gəlsənə- deyir. Zəhra sevincək halda içəri daxil olur. Çaşqınlıqdan deyə bilmədiyi yalnız
-Bənövşələr bu soyuqda... olur.
Hacər yataqdakı anasını işarə edərək deyir:
- Anam onları çox sevir".
Zəhra təəccüblə soruşur:
- Anan xəstədir?
Hacər bir qədər tutularaq deyir:
- Hə, iki ildir ki, anam xəstədir, ona mən baxıram. Atam dünyasını dəyişdikdən sonra qohumları bizdən üz çevirdi. Bir inəyimiz var, onunla keçinirik. Hər gün dərsə gecikməyimin, üst-başımın səliqəsiz olmasının səbəbi budur.
Bir anlıq dünya Zəhranın başına fırlanır. Axir ki, Hacərin fərqliliyini kəşf edə bilmişdi. Qız balaca qolları ilə Hacərin boynuna sarılır., " səni özümlə aparacağam" deyir.
Zəhra valideynlərindən Hacərlə anasını öz evlərinə aparmalarını və onlarla birlikdə yaşamağa icazə vermələrini xahiş edir.
Valideynləri Zəhranın sözünü yerə salmır və yoxsul ailəyə sahib çıxırlar.
Bu, həyatda rast gəldiyimiz, bəzən görüb fərqinə varmadığımız hallardan yalnız bir nümunə idi. Başqalarının görmədiyi gözəllikləri görə bilirikmi? Müsbət mənada başqalarından fərqlənməyə çalışırıq? Onların fərqliliyini dərk edə bilirik?
Çalışsaydıq və görə bilsəydik, ətrafdakı yüzlərlə gözüyaşlı yetim və kimsəsiz uşaqların dərdinə şərik olardıq. Onlar göz yaşları axıtdıqları zaman bizim də qəlbimiz ağrıyardı. Amma hələ ki axan göz yaşlarıdı.
Zəhra təəccüblə soruşur:- Anacan, müəlliməmiz bizə öyrədir ki,bitkilər gün işığıda daha tez böyüyürlər, sən isə onları kölgəlikdə əkirsən?.
Anası belə cavab verir:- Bənövşələr fərqli bitkilərdir, qızım.
Zəhra o gündən bu barədə çox düşünür: bəlkə bənövşələr fərqli olduqları üçün bu qədər gözəldir? Əgər mən də fərqli olaramsa, başqalarından gözəl görünərəm.
Həmin il Zəhragilin sinfinə Hacər adlı bir qız gəlir. O da başqalarından fərqlənirdi. Amma onun fərqliliyi tamam başqa idi. Hacər kasıbyana geyinər, üst-başı palçıqlı və səliqəsiz olardı. Odur ki, müəllimə Hacərə yer göstərəndə qızlardan heç biri onunla yanaşı oturmaq istəmir. Təkcə Zəhra Hacərlə oturmağa razı olur. Anası ondan bunun səbəbini soruşduqda deyir:
-Anacan, bənövşələri əkdiyin zaman onların günəş işığını sevmədiyini və fərqli gül olduqlarını dediyin yadındadır? Mən də fərqli olmaq istəyirəm. Bəlkə Hacər də gözəldir, amma bunu kimsə görmür. Mən onun gözəlliyini kəşf etmək istəyirəm.
Ana 10 yaşlı qızının sözlərinə heyran olur. Qış tətilində Zəhra ailəsi ilə birlikdə şəhər kənarına gedir. Onlar təbiətin qoynunda dincəlmək istəyirlər. Zəhra ailəsində ayrılıb qəsəbənin küçələrini tək dolaşmağa başlayır. Daxmaya bənzəyən bir evin qarşısında dayanır. Pencərənin kənarında tər bənövşələri görüncə gözlərinə inanmır. Bir neçə addımda irəliləyir, pencərədən içəriyə boylanır. Balaca, qaranlıq otaqda rəfiqəsi Hacəri görür. Hacər məsum gözləri ilə gülümsəyərək
-Xoş gəldin, Zəhra, içəri gəlsənə- deyir. Zəhra sevincək halda içəri daxil olur. Çaşqınlıqdan deyə bilmədiyi yalnız
-Bənövşələr bu soyuqda... olur.
Hacər yataqdakı anasını işarə edərək deyir:
- Anam onları çox sevir".
Zəhra təəccüblə soruşur:
- Anan xəstədir?
Hacər bir qədər tutularaq deyir:
- Hə, iki ildir ki, anam xəstədir, ona mən baxıram. Atam dünyasını dəyişdikdən sonra qohumları bizdən üz çevirdi. Bir inəyimiz var, onunla keçinirik. Hər gün dərsə gecikməyimin, üst-başımın səliqəsiz olmasının səbəbi budur.
Bir anlıq dünya Zəhranın başına fırlanır. Axir ki, Hacərin fərqliliyini kəşf edə bilmişdi. Qız balaca qolları ilə Hacərin boynuna sarılır., " səni özümlə aparacağam" deyir.
Zəhra valideynlərindən Hacərlə anasını öz evlərinə aparmalarını və onlarla birlikdə yaşamağa icazə vermələrini xahiş edir.
Valideynləri Zəhranın sözünü yerə salmır və yoxsul ailəyə sahib çıxırlar.
Bu, həyatda rast gəldiyimiz, bəzən görüb fərqinə varmadığımız hallardan yalnız bir nümunə idi. Başqalarının görmədiyi gözəllikləri görə bilirikmi? Müsbət mənada başqalarından fərqlənməyə çalışırıq? Onların fərqliliyini dərk edə bilirik?
Çalışsaydıq və görə bilsəydik, ətrafdakı yüzlərlə gözüyaşlı yetim və kimsəsiz uşaqların dərdinə şərik olardıq. Onlar göz yaşları axıtdıqları zaman bizim də qəlbimiz ağrıyardı. Amma hələ ki axan göz yaşlarıdı.
Hz. Muhəmməd (s.ə.s) buyurur: " Əsl yaxşılıq odur ki, gizlində də, aşkarda gördüyün iş görəsən"
İmam Hüseyn (ə) buyurur: "Ən səxavətli insan ona ümüd bəsləməyənə bəxşiş edəndi"
BiG.Az
Telegramda izləyin 
instagramda izləyin
Maraqlı Baxılıb: 3405 Tarix: 06 iyul 2011
Şikayətiniz varsa Whatsapp: 051 7028255
Facebookda Paylaş
