"Mənə görə atamın başını ağrıtdılar" (Video)

Lalə Məmmədovanın uşaqlıq dünyasına baş vuranda rəngarəng bir dünyanın sehrinə düşəcəyimi düşünürdüm. Nədənsə mənə elə gəlirdi ki, Lalənin uşaqlıq illəri olduqca maraqlı, sevincli və xoşbəxt keçib. Amma düşündüyümün tam əksi oldu. Sən demə, Lalə Məmmədovanın məktəb illəri o qədər də ürək açan olmayıb. Məlum hadisələr, Qarabağın işğalı, şəhid olan məktəb məzunları-bütün bunlar Lalənin uşaqlıq dünyasını alt-üst edibmiş. Hətta o dövrdə oxuduğu və hitə çevrilən məktəb illəri mahnısı da elə bu yanğıdan yaranıbmış.

Məhəllə uşaqları qarşısında verilən ilk konsert

"1978-ci ildə Bakı şəhərində ziyalı ailəsində dünyaya gəlmişəm. Xalamın istəyi ilə adımı Lalə qoyublar. Ailədə məni digər 4 uşaqdan fərqləndirən cəhət erkən yaşlarımdan oxumağa meyl göstərməyim olub. İlk konserti də elə həyətdə məhəllə uşaqlarının qarşısında vermişəm. Buna qarşıda məni gözləyən böyük yolun başlanğıcı da demək olar".

Musiqili məktəb illəri

"1985-ci ildə 272 saylı məktəbin birinci sinfinə qədəm qoymuşam. 8 yaşım olanda Bülbül adına musiqi məktəbi daxil oldum. Xalq artisti Şövkət Ələkbərova mənim yumşaq səsə malik olduğumu dedi və məni öz sinfində görmək istədi. Beləcə muğam sinfinə daxil odum. Müəllimin xəstəliyi üzündən daha sonra təhsilimi Xalq artisti İslam Rzayevin sinfində davam etdirdim. Təəssüf ki, musiqili məktəb illəri çox tez bitdi".

Uşaqlıq xobbisi

"Orta məktəbdə oxuyanda ağıllı və fəal şagird olmağımla başqalarından seçilmişəm. Lap erkən siniflərdə oxuyanda müxtəlif sahələrə-astronomiya və arxeologiyaya maraq göstərmişəm. Tarix fənnini həddən artıq sevdiyim üçün tarixi araşdırmalar mənə çox maraqlı gəlirdi. Uşaqlıqda kitab oxumağı xüsusilə çox sevirdim. Ən çox sevdiyim kitablar bunlar idi; "Bilməzin macəraları","Uzuncorab Peppi". Dunya xalqlarının nağıllarını dəfələrlə oxumağıma baxmayaraq yenə də oxuyurdum. İndi də o kitabları öz qızıma oxuyuram".

"Valideynlərimin arzusu arzularımı üstələdi"

"Hər ikisinə Allah can sağlığı versin versin, valideynlərim müəllim idilər. O zamanlar bizim təhsilimiz və tərbiyəmiz valideynlərimiz üçün çox böyük əhəmiyyət daşıyırdı. Elə ali məktəbə də onların seçimi ilə daxil oldum. Valideynlərimin təkidi ilə sənədlərimi Xarici Dillər Universitetinə verdim və qəbul olundum. Amma heç də peşman deyiləm".

Acı xatirələr

"Uşaqlığımın yalnız bir hissəsi -1988-ci ilədək- yaddaşımda xoş xatirələr buraxıb. Təəssüf ki, sonradan elan olunmamış müharibə başladı, bununla da rahatlığımıza son qoyuldu. Oxuduğum Nizami rayonu 272 nömrəli məktəbin məzunlarından bir neçəsi Qarabağda gedən döyüşlərdə şəhid oldu. Sonradan o şəhid oğullardan biri olan Etibar Cəlilovun adı məktəbimizə qoyuldu. Daha sonra martın 19-u metroda terror aktları zamanı məktəbimizin bir şagirdi həlak oldu".

Pioner qalstukunu tonqalda yandıran qızcığaz

"Orta məktəbi cəbhədən gələn xəbərləri izləməklə, şəhidlər Xiyabanını hər həftə ziyarət etməklə və Vətən uğrunda canından keçənlərin qanını yerdə qoymayacağımıza and içməklə bitirdik. İçimizdə təəssüf hissi vardı. Vaxtından tez ayıldıq bəlkə də. Əlimizdən tutub indiki uşaqlar kimi bizi bulvara, digər əyləncə məkanlarına aparan olmadı. Daha doğrusu buna şərait olmadı. Çünki insanların üzü gülmürdü. Sinfimizdə ilk pioner qalstukunu boynundan çıxarıb tonqalda yandıranlardan biri mən olmuşam. Buna görə başımı çox ağrıtdılar o zaman".

İçimi göynədən yanğı

"Yadımdadır ki, valideynlərimizi məktəbə çağırıb danlayırdılar, amma atam çox qürurlu adam idi. Nə yaxşı ki, sözünü onlara şax deyib mənim tərəfimdə oldu.

Bəlkə də "Məktəb illəri" mahnısını oxuyan o qızcığazın səsində olan o yanğıdan çoxlarının xəbəri olmadı. Əslində məktəb illərində itirdiyimiz o şəhidlərlə birgə həm də uşaqlıq illərimizi itirmişdik. İçimi göynədən, səsimi nisgilli edən də bu idi. Amma bu yanğını məndən başqa heç kim bilmədi".

"Bacım mənə görə əlcəklərini satdı"

"Sənət dünyasına baş vurarkən çətinliklərlə də çox qarşılaşdım. Hər kəs bilir ki, müəllim ailəsində anadan olmuşam və müəllimlərin məvacibləri də bəllidir. Musiqilər yazdırmaq, aranjeman etdirmək çoxlu pul tələb edirdi. Buna da mənim imkanım yox idi. Sağ olsun bacımı. Həmin vaxtlarda mənə böyük bir yaxşılıq etdi. Bir mahnımın aranjemanı üçün mənə pul lazım idi, amma o pul bizdə yox idi. Bacımın onda gözəl, bahalı əlcəkləri vardı. O məndən xəbərsiz həmin əlcəkləri aparıb satdı və pulu gətirib mənə verdi ki, mahnını aranjeman etdir. O anda gözlərim yaşardı, bacıma olan sonsuz minnətdarlığımı həyatım boyu unuda bilmərəm. Həmin vaxt bu addım mənim üçün çox önəmli idi və bunu da bacım atdı".

"Mənim üstümdən xətt çəkdilər"

"İlk vaxtlar sənət yollarında qarşımı kəsmək, yolumu bağlamaq istəyənlər də oldu. Yadımdadır ki, o illərdə Tofiq Quliyevin yaradıcılıq gecəsi keçirilirdi və mən də o tədbirdə iştirak etməli idim. Çox böyük həvəslə mərasimə hazırlaşırdım, hətta xüsusi geyim də tikdirmişdim. Lakin yaradıcılıq gecəsi başlandı və məni səhnəyə dəvət etmədilər.Çox pərt bir vəziyyətdə evə qayıtdım. Sonradan mənə dedilər ki, konsertin təşkilatçısı mənim adımın üstündən xətt çəkib. Səbəb də bu olub ki, Lalə Məmmədova tanınmayan müğənnidir, onun məşhur sənətçilərlə bir səhnəni paylaşması düzgün deyil. O adamı mən indi də tanıyıram, amma adını çəkmək istəmirəm".

"İlk sevgim"

"İlk sevgim nəğmələrim oldu. Nə yaxşı ki, bunu bacara bildim. Çünki sevməyi hər kəs bacarmır. Sevmək bütövlükdə özünü təslim etmək deməkdir. Qarşılığını gözləmədən sevmək ən fədakar sevgidir. Amma düzünü deyim ki, mən bu sevginin qarşılığını gözləyirdim. Özümə söz verdim ki, əgər gördüyüm işlərin müqabilində tamaşaçıların sevgisini qazana bilməsəydim, çəkilib kənarda duracağam. Məncə qalanını söyləməyə heç ehtiyac da yoxdur, çünki hər şeydən hamınız xəbərdarsınız".

mənbə: publika.az

Telegramda izləyin

instagramda izləyin