Şəfiqə Axundova: "Mənim heç vaxt şəxsi həyatım olmadı" (Fotolar)

"Görüş təyin edirdim amma getmirdim"

Şərqdə ilk operanın müəllifi, bəstəkar qadın, Azərbaycanın Xalq Artisti Şəfiqə xanım Axundovanın hazırda 89 yaşı olmasına baxmayaraq ürəyi sözlərlə doludur. Əvəzolunmaz sənətkarımızın "Qafqazinfo"ya müsahibəsinin sizlərə təqdim edirik.

- Şəfiqə xanım necəsiniz?
- Mən çox yaxşıyam. Bu gün siz bizə qonaq gəlmisiniz. Bu məni çox sevindirdi. Gəldiyiniz üçün sağ olun, var olun. Mən xalqımı çox sevirəm. Özümü xoşbəxt hiss edirəm ki, Azərbaycan xalqının mənə çox böyük hörməti var.

- 89 yaşınız var və hələ də baxımlı və həyat dolu görünürsünüz…
- Mən insanları sevirəm, sənətimi sevirəm. Yaşamaq üçün əlimdən gələn çətinliklərdən özümü qorumuşam. Mən bütün insanlara məğrur olmağı arzulayıram. Bəylərimizə qadınlıqlarının qədrini bilməyi arzulayıram.

- Şəfiqə xanım, siz 1972-ci ildə "Gəlin qayası" operasını yazmaqla şərqdə ilk opera yazan qadın kimi tarixə düşdünüz. Sənətdə və həyatda bu ad sizə nələri verdi. Ümumiyyətlə necə xatırlayırsınız o, illəri?
- O vaxtlar mənim ən böyük arzularımdan biri opera yazmaq idi. Əlbəttə mən operanı yazmaqdan öncə bir çox mahnılar bəstələmişdim. Amma "Gəlin qayası" operası mənim həyatımda önəmli bir yer tutdu. Mənim xalqım sənət və yaradıcılığımı yüksək qiymətləndirir və bu məni daha da ruhlandırır.

- Bu uzun sürən sənət yollarını Şəfiqə xanım qısa olaraq necə şərh edərdi?
- Sənət yolları çox çətindir. Mən həyatımı sənətimə qurban verdim. Mənim heç vaxt şəxsi həyatım olmadı.

- Şəxsi həyatınız niyə olmayıb?
- Mən cavan vaxtlarımda biri ilə görüş təyin edirdim amma getmirdim. Bilirsiniz niyə? Çünki, vaxtım olmurdu. Əlimdə işim olurdu, mahnılar bəstələyirdim. Mənə ilham gələndə onu yarıda qoyub görüşə gedə bilməzdim. Mən sənətimə çox sadiq olmuşam. Heç vaxt sənətimə görə peşman olmamışam.

- Şəfiqə xanım, görüşdə kimi saxlatmısınız və yağış altında getməmisiniz?
- (Gülür) Yadımda deyil. Amma deyim, məni sevənlər, pərəstişkarlıq edən insanlar çox idi. Məni həyatda bir məhəbbətim olub o da sənətim olub.

- Sizə sənətdə paxılıq edənlər çox olub?
- Olub... Amma mən belə şeylərə heç vaxt əhəmiyyət verməmişəm.

- Gənc bəstəkarlara nə tövsiyə edərdiniz?
- Bizim xalqımız qədirbilən xalqdır. Əgər yeni bəstəkarlar sənətini sevib mahnılar yazacaqlarsa gözəl işlər görəcəklərsə, onun bəhrəsini xalqımız da görəcək. Sadəcə bu işi sevsinlər.

- Dahi bəstəkarımız Üzeyir Hacıbəyovun tələbəsi olmusunuz…
- Üzeyir bəy dahi insan idi. Mənim xalqım, Üzeyir bəy Hacıbəylinin necə olduğunun bilir mənim deməyimə ehtiyac yoxdur. Mən 8 il Üzeyir Hacıbəylinin tələbəsi olmuşam. O, çox insanlara dəstək olurdu.

- 8 il Üzeyir Hacıbəylinin tələbəsi olmusunuz. Yəqin xatirələriniz çoxdur. Bu dahi şəxsiyyətlə bağlı heç unuda bilmədiyiniz bir xatirəni danışa bilərsiniz?
- Mənim xatirələrim çoxdur Üzeyir bəylə bağlı. Amma heç unuda bilmədiyim bir xatirəmi bölüşmək istərdim. Müharibə illəri idi. Mən cavan vaxtlarımda qırmızıyanaq qız idim. Gəldim dərsə, Üzeyir bəy məni gördü dedi: "Qalx ayağa. Sənin rəngin niyə belədir". Mən də dedim ki, heç elə belə: Dedi "gəl bura" keçdi stolunun arxasına çantasından çörək çıxartdı. Çörəyin üstünü kəsib mənə uzatdı alt hissəsini isə özünə saxladı və mənə dedi "Sənin rəngin mənim xoşuma gəlmir, bunu ye". Üzeyir bəy mənə çörəyi uzadanda çox utandım. Bu xatirə həyatım boyu yadımdan çıxmaz.

P.S. Şəfiqə Axundovanın evində qonaq olmaq, onunla söhbət etmək çox xoş oldu. Onu çox yormaq istəmədiyimiz üçün xatirə şəkli çəkdirib canlı əfsanəmizlə sağollaşdıq. Sağollaşan zaman o bizə kövrək səslə "məni heç kim unutmasın, sizi yenə gözləyəcəyəm" dedi...

mənbə: qafqazinfo.az

Telegramda izləyin

instagramda izləyin